Kryzysy

Zdarza się wam mieć totalny kryzys? Być całkiem "powerless"? Dzisiaj pierwszy raz zdarzyło mi się naprawdę wybuchnąć i krzyknąć na dzieciaki (12 i 13lat) biły się w moim pokoju, dosłowny sajgon. Gdy krzyknęłam nie wiem kto był bardziej zaskoczony ja czy one. Wiem, że nie powinnam, ale po prostu siadła mi psychika....

Ja od dwóch dni mam jakiś kryzys,gdzie nie usiądę to chcę mi się płakać.a że dzisiaj mam dzień wolny to już w ogóle..Tak,zdecydowanie mam kryzys.

Pozdrawiam !

Mam to samo tylko czekam na kolejny dzień, dzieciaki doprowadzają mnie do szału, nie wiem czy problem tkwi w nich czy we mnie

Parę dni temu miałam mały kryzys. Dzieciaki są super, ale rodzina nieco "chora", przyszłam po pracy do siebie do pokoju i jak zaczęłam płakać to ledwie się uspokoiłam. Ale teraz znowu jest okay, pocieszam się, że połowa już za mną. Ale w przyszłe wakacje na summer znowu bym chciała pojechać, a po licencjacie na rok, więc do aupairowania się ogólnie nie zniechęciłam

Ja mam zawsze poland-sika, strasznie tęsknie za Polską, ciąglę myślę o Toruniu, studiach, mojej kochanej wsi... I czasem myślę, że nie nadaję się do tej roboty, bo niby lubię dzieci, ale czasem mnie tak już wku*wiają, że nie mam innego słowa. Dobrze, że IE działa na mnie kojąco i uspokajająco, bo inaczej bym latała i rzucała 'ku**ami' . Ale jednak jadę zawsze i daję radę to moja droga do zarobienia na studia heh.



Mam takie same plany Soniu za rok też chce jechać (docelowo Francja lub znowu Irlandia), a po licencjacie za rok do 3 lub 4 wybranych rodzin, ale tym razem juz w innych krajach.



Także nie załamujcie się, jak Wam smutno to idźcie na spacer, lody lub po prostu zróbcie coś co robić lubicie

Ja tu jestem zmienna, zalezy od dnia, czasem ciesze sie, ze trafilam na ta rodzine i nawet nie mysle o polsce, a czasem nic tylko usiąść i płakać jestem tu dopiero 2 miesiące i myśl, ze jeszcze 10 przede mną troche mnie przeraża.

ogólnie to jest wszystko w porządku jak jestem z małą-bo nie myślę wtedy o tym że przede mną długi okres do maja,że chłopak w Polsce,że rodzice.Wystarczy że usiądę i zacznę myśleć..I na dodatek rodzina jest jak najbardziej okej,lepiej nie mogłam trafić(nie licząc hosta,bo ma jakieś obiekcje albo ma taki styl bycia).

I pomyśleć że to dopiero 3 tygodnie.

Hah. Ja jeszcze nie zaczęłam, o lecę dopiero w czwartek, a już mam kryzys. Tzn. boję się, bo hostka opowiadała mi, że poprzednia dziewczyna była u nich tylko tydzień i wysłali ją do domu. Nie byli z niej zadowoleni. Oczywiście, kiedy z nimi rozmawiam przez telefon, są bardzo fajni.

Ja musze sie przyznac,ze kryzusu takiego jak tesknota za domem podczas mojego krotkiego operowania nie mialam (tylko jezeli chodzi o powrot do domu, to na kilka dni przed wyjazdem poplakiwalam po katach,ze musze juz wyjezdzac)

Moze zdarzyly sie jakies gorsze dni, w ktorych mialam dosc Hostow i dzieciakow, ale po uplywie takiego czasu nie przypominam sobie zadnej takiej sytuacji a wspominam tylko o tym,jak bylo fajnie.



Ciekawa jestem, jak bedzie tym razem, bo teraz juz siostry w okolicy nie bedzie, ani nawet do domu blisko tez nie

tak o tym piszemy ostatnio i chyba mam wlasnie - pochobowe osłabienie+pms i pogoda to wszystko sprawia, że już mam dosyć wszystkiego i najchętniej bym ucieka, się gdzieś ukryła do tego 9/09 do mojego samolotu i wogóle...