Little Michael In Big World

Ahoy!



Nie wiem jak zacząć, więc zacznę banalnie



Nazwano mnie Michał, mam 18cie lat. Pochodzę sobie z małej mieściny w małopolsce, gdzie życie toczy się swoim własnym torem i podlega innym prawom fizyki.

Jak to w życiu bywa, przeżyłem wiele dobrego jak i złego. Ale to nie o tym czas pisać. Chociaż nazwa działu "Historie życiowe" nakłania do refleksji , no nic

a więc

natrafiłem na to forum w momencie gdy moje życiowe plany legły w gruzach a mianowicie dotarła do mnie myśl iż, nie dostane się na wymarzone studia. W tym samym czasie , moja dobra koleżanka wyleciała do UK jako aupair co skłoniło mnie do przegrzebania zasobów sieci w celu rozszerzenia swojej wiedzy. Wiele razy natrafiałem na stronki agencji, ale nigdy nie mogłem się zdecydować która będzie tą odpowiednią. Do wyboru CC przyczyniły się w sumie dwa czynniki, 1. Była z nimi moja koleżanka i baaardzo sobie chwaliła, i 2. Ta sama koleżanka została konsultantką w ich firmie. Pomijając szczegóły wypełniania aplikacji, było miło i sympatycznie, do pewnego momentu.

Momentu w którym w mojej malutkiej główce zrodził się pomysł studiów zaocznych, zrezygnowania z USA, i wstyd się przyznać - ucieczki od czegoś nowego,nieznanego...z jednego powodu...strachu....

po wielu wielu nieprzespanych nocach, podjąłem decyzje, strach i bojaźń nie może przeszkodzić mi w spełnianiu marzeń, i próby znalezienia miejsca na tym świecie. Może znajdę je za wielką wodą ? Tego nie wiem, ale wiem na pewno ,że warto próbować....dlatego Żegnaj Polsko....witajcie plastikowe USA...





Coś o mnie:

szalony, spontaniczny, nie znający pojęć "wstyd" "obciach", uwielbiający się bawić, ciągle szukający tego czegoś w życiu, cynik, introwertyk, ironiczny, obiektywnie patrzący na świat, dostrzegający swoje wady, śpioch, słodkościoholik, wiele wiele innych....ale to wyjdzie w praniu



Moje aktualne motto życiowe?



"F*ck the rules"







WIELKI EDIT:



Do strony 7mej, temat jest tematem gdzie przez 3 lata moje plany życiowe zmieniały się od A do Z, gdzie pomysł bycia aupair zawiesiłem w próżni.

Od strony 7mej, zaczyna się historia aupair again



Pozdrawiam

no to f*ck the rules :lol:

i niedlugo sie przekonasz, ze ten swiat nie jest taki big jak masz w tytule :wink:

"Śpioch i słodkościoholik".. skąd ja to znam;D



Co do Twojego "kryzysu" to fajnie, że został pokonany, strach odłożony na bok a na pierwsze miejsce wysunęło się spełnianie marzeń...



P.S. Nigdy nie mów " Żegnaj";P

taaa powrót do Polski....może kiedyś

hmm mam ten sam problem tyle ze matura dopiero za miesiąc i wizja nie dostania się na wymarzone studia (a bardzoooo trudno się dostać) została przyćmiona wizja spełnienia marzenia o poznaniu Us .... boje się ale kurcze trzeba ryzykować w życiu żeby było ciekawie

Ja też mature piszę za miesiąc

więc wiesz....nie Ty jedna zmagasz się z takim dylematem

w takim razie powodzenia ... jeszcze wyjdzie ze dostaniemy się na te wymarzone studia i ... hmmm ja wtedy nie wiem co będzie (głupie wiem)

Ja na pewno nie

sam przez siebie

Sama bylam na Waszym miejscu. Zaczelam studia, ktore wogole mi sie nie spodobaly wiec je rzucilam. Mam rok w plecy ale moim skromnym zdaniem studia Wam nie uciekna Operka mozna byc tylko do 27 roku zycia a przez rok i wiecej ja akurat mam nadzieje odkryc co mnie interesuje i dopiero wtedy zaczac studia

Johnson ty juz mam nadzieje nie masz zadnych watpliwosci i zdania co do wyjazdu nie zmienisz :?:

tak tak

nie zmienię

i ostro chlejemy w tych stanach, a co!