rezygnacja z programu -Jak im to zakomunikowac ?

[quote name="katie23"]

i dobrze by bylo zebys tą prace znalazla i mogla ich olac i zostawic z dnia na dzien, cieakwe co by wtedy powiedzieli jak by zostali sami

[/quote]



No właśnie...

Dopiero dziś wrócili z urlopu i jutro pytam się o możliwość pójścia na jedną z rozmów...godzina 9 i dyrektor nie chciał mi zmienić godziny. A potrzebuję ok. godziny, aby tam dojechać. W takim razie będą musieli zawieść małego do przedszkola. Robią to często,więc nie powinno być problemów. Ale jak się nie zgodzą to już świnia.

Gdybym dostała pracę, to sama bym im świni nie zrobiła, że rzucam ich z dnia na dzień, bo jakby nie było dają mi oni też czas na usamodzielnienie się.

W Norwegii, jak się pracę dostanie, znaleźć trzeba jeszcze mieszkanie, pozałatwiać trochę papierków.

A ja bym tak chciała mieć jeszcze z miesiąc wolnego, aby pojechać do ukochanego

Chyba, że będą chamscy, nieznośni, nie dadzą mi czasu na chodzenie na rozmowy, to sama ich rzucę, rzeczywiście. Ale wątpię. No zobaczymy. Jeszcze tyle nie wiadomych.

Hej dziewczyny, jestem au pair w stanach od pazdziernika 2012. moja hot rodzina jest... dziwna. hostka pracuje co tydzien w innym stanie, przylatuje w piatek i w niedziele wylatuje. host udaje ze sie stara byc dobrym tata, ale glownie siedzi i gra na konsoli. mam pod opieka 3 dzieci (5,7 i 9lat) ktore sa rozpieszczone i absolutnie mnie nie sluchaja, nazywaja mnie 'sluzaca' itp. Obowiazkow na dzien dobry dostalam mase (2 strony a4 tego, co mam robic codziennie: odkurzanie, sprzatanie kuchni, prania) po czym prawie w kazdy weekend jak hostka wracala to mi cos nowego dodawala, a to ze mam psie kupy z trawnika sprzatac, a to sprzatac auto..

Mimo to jakos zaciskalam zeby i nic nie mowilam. Po kilku miesiacach mieszkania u nich urzadzili sobie weekendowy wypad do stolicy, ja musialam zostac w domu z psem. nie zostawili mi zadnego auta, a akurat w ten weekend mialam spotkanie au pair na ktore w teorii musze chodzic i sie meldowac.

Do tego ostatnio od kilku miesiecy notorycznie przekraczam godziny pracy. w teorii powinnam miec poltora dnia wolnego na tydzen. w praktyce przez ostatnie 5 tygodni mialam 2 dni wolne a pozatym ciegiem praca.

Za tydzien z hakiem jada znowu na wakacje. Do szkocji. Dzieci na jakies 6 tygodni, rodzice na trzy. Zaplanowali ze po ich powrocie, jak dzieci ciagle beda za granica to dadza mi moje 2 tygodnie wolnego. ok, zaplanowalam, ze wroce do Polski.

Pare dni temu poryszylam temat kursow, bo zostalo mi juz malo czasu (4 miesiace) a musze zdobyc 6 pkt. Znalazlam sobie 2 kursy weekendowe. Zapytalam hosta czy te daty im pasuja. Nie pasuja, a jak chce gdzies jechac to mam wziac wolne. Fantastycznie.

Stwierdzilam, ze mam dosyc tych ich cyrkow. Przyjechalam tu na wymiane a nie do pracy jako sluzba, a widac ze oni maja ta wymiane w powazaniu. Postanowilam rzucic to i wracac do domu na stale.

Jak myslicie, powinnam im powiedziec juz teraz i sie pakowac, czy poczekac, popilnowac tego psa przez 3 tygonie, poleciec do domu i dopiero wtedy im napisac?

I niebardzo wiem, jakie sa konsekwencje. Poza tym ze bilet i tak sama kupie? Problemy z zalatwieniem wizy w przyszlosci?

Bede bardzo wdzieczna za jakiekolwiek informacje i rady. jestem w rozsypce, nie mam juz sil nawet myslec i planowac niczego.

a! i moja lcc jest w ciazy i w tym miesiacu ma termin, wiec na jej pomoc nie mam co liczyc...

xxx

Dziewczyny, mam ogromnego stresa. Nie mam pojęcia jak powiedzieć mojej host family, że zamierzam zmienić rodzinę (już nawet odnowiłam konto na apw). Hości są mega mili, wiadomo, kilka problemów mieliśmy, ale ogólnie jest naprawdę super. Przeogromnym minusem jest moja najmłodsza podopieczna, która jest rozpuszczona tak, że bardziej chyba się nie da. Zanim wyjechali na wakacje, dawałam sobie z nią radę, kiedy byłam z nią sama, zachowywała się ok, dopiero jak ktoś jeszcze był z nami w domu zmieniała się diablicę. Teraz taki mały koszmarek jest 24/7. Wróciłam z wakacji tydzień temu (ogólnie jestem u nich od marca) a już się czuję jakbym potrzebowała kolejnych, młoda wykańcza mnie psychicznie swoim zachowaniem. Próbowałam rozmawiać z hostką na jej temat, ale usłyszałam tylko, że nie mam swoich dzieci, więc nie wiem jak to jest...
Rozpisałam się trochę nie na temat wracając do tego, jak im to powiedzieć? Okrężną drogą czy lepiej prosto z mostu?