Introduce yourself czyli kilka slow o nas : )

Witam serdecznie

Na imię mi Tomasz

Doświadczenie w opiece nad dziećmi różnych grup wiekowych mam dosyć spore:

Łącznie 12 tygodni spędzonych jako opiekun Lato/Zima w mieście, grupy 3-6 latków jak i 12 latków.

3 Lata pomocy przy opiece nad synem koleżanki (3 lata dzień w dzień)

I ogólnie opieka nad młodszymi członkami mojej rodzinki.

Wyjazdów za granicę samemu się nie boję (Anglia, Hiszpania i Rosja zaliczone na własną rękę)

Języki: Angielski biegle (od 5 roku życia)

Rosyjski - komunikatywnie

Francuski i Niemiecki - ledwo ledwo



To tyle o mnie

Cześć,

Nazywam się Justyna, w październiku kończę siedemnaście lat i wciąż narzekam na to, że jestem jeszcze trochę za młoda na spełnienie swoich marzeń. Od dłuższego czasu interesuję się au pair, przeczytałam chyba wszystkie możliwe tematy na forum, czytam blogi dziewczyn, które mają już za sobą pierwsze spotkania z rodzinami i blogi tych, które dopiero szykują się do wyjazdu i z każdym dniem co raz to bardziej się niecierpliwię i nie mogę doczekać godziny, w której znajdę się na ich miejscu.

Po raz pierwszy w życiu też czuję się tak bardzo zmobilizowana do działania i jestem szczęśliwa, bo w końcu mam plan na najbliższe kilka lat i przestałam martwić się brakiem pomysłów na moją przyszłość. Teraz chcę wziąć się porządnie do nauki i mam do tego prawdziwą motywację, chcę zdać dobrze maturę, a jeszcze kilka miesięcy wcześniej zgłosić się do jakiejś agencji (choć wciąż nie wiem do której). Maturę zdaję w 2014, więc to jeszcze kupa czasu, ale myślę, że te półtora roku pozwolą mi jeszcze trochę dojrzeć i "upewnić" się w swojej decyzj (choć na chwilę obecną wydaje mi się ona stuprocentowo słuszna), w tym czasie chcę nabrać też trochę doświadczenia, najprawdopodobniej spróbuję pracy niani w czasie wakacji i być może wolontariatu w przedszkolu. Wiem, że nie będzie łatwo, ale czuję, że dam sobie radę.

Moim marzeniem jest praca w USA, najlepiej w Nowym Jorku, ewentualnie w okolicach. Na początek rok. Co potem? Być może trafię do kolejnej rodziny, może wrócę i skończę studia w Polsce, może uda mi się zdobyć pieniądze na studia w NYC i zostać tam na stałe? Nie wiem, ciężko mi powiedzieć bo będzie za kilka lat, ale myślę, że żadna z tych decyzji nie jest idealna i każda ma swoje plusy i minusy i z każdej na pewno będę się w mniejszym lub większym stopniu cieszyć. Na razie jednak chcę skupić się na dokładnym przygotowaniu, przede wszystkim psychicznym, do tego wyjazdu, na częstym kontakcie z dziećmi, na nauce i na co raz to lepszym poznaniu tej pracy i właściwie również na poznaniu samej siebie.



EDIT:



[quote name="agatt"]
[quote name="olasia"]



Jest nas więcej :-D[/quote]



omg niedlugo opanujemy cale forum LOL :lol: :)[/quote]



jeszcze ja! jeszcze ja! :)

Witajcie Jestem Martyna mam 19 lat i po wypełnieniu wszystkich potrzebnych dokumentów czekam cierpliwie aż moja agencja znajdzie dla mnie rodzinkę Cieszę się, że znalazłam to forum! Jest tu dużo baardzo przydatnych rad dla nowych Operek Mam nadzieję, że szybko się tu zadomowię :oops: pozdrawiam wszystkich!

serdeczne hej,



mimo, że 26 zaraz mi stuknie, postanowiłam przeżyć przygodę aupair w Norwegii. To ma być moje przygotowanie do prawdziwego życia tam. Od ponad roku, codziennie uczę się norweskiego i teraz jest to moją wielką pasją i sukcesem.

Sama znalazłam swoją rodzinę, a raczej oni mnie, na stronie agencji, ale to oni płacą, nie ja. Urzekło ich to, że jestem doświadczonym nauczycielem przedszkolnym, ze świetnymi referencjami. Rzeczywiście, to mój plus.

Niestety, po wielu próbach i rozmowach, w przedszkolu norweskim nikt mnie nie chce, tylko dlatego, że nie ufają już obcokrajowcom tak jak kiedyś.

Potrzebują referencji od Norwegów, a ja nie będę kombinować.

Ale to nic...pomyślałam...czemu nie pojechać jako aupair, poznać rodowitych Norwegów, rozwinąć jeszcze bardziej mój język i zaczerpnąć uczciwie zapracowanych referencji?

16 października wylatuję i myślę, że będzie fajnie. Miałam kontakt z kilkoma rodzinami, ale ta mnie urzekła od początku. Poza tym odpocznę od polskiego życia, pracy w polskim przedszkolu (masakra nie z dziećmi, które są kochane, ale z dokumentami i wymogami kuratorium).

Zostawiam na ponad rok moją wspaniałą rodzinkę, pakę przyjaciół,znajomych i mężczyznę. Jesteśmy 6 lat razem, więc przyda się mała przerwa. Przyjedzie za kilka miesięcy też do pracy, w tym samym mieście i będzie uwijał nam gniazdko.

To forum to skarbnica wiedzy i rad. Na mnie też będziecie mogli liczyć. Z chęcią będę dzielić się swoimi doświadczeniami.

Prywatnie jestem wesoła, kolorowa, aktywna. Kocham sprzątać, gotować, zapraszać gości i być w towarzystwie, podróżować, słuchać rocka, czytać powieści o Starożytnym Rzymie i II Wojnie Światowej. Jestem zadbaną kobietą, lubię modę, ale w końcu pochodzę w dresach, hahaha

Dzieci i pedagogika to moje drugie hobby, zawodowe i prywatne. Bez nich świat byłby smutny i nudny.

Cześć!

Mam na imię Remek. Co prawda nie jestem Au pair i nigdy nie byłem ale ze względu że mam trochę doświadczenia z dziećmi to przyznam się że coraz bardziej rozważam udział w tym programie. Myślę że to coś bardzo fajnego. Trzeba trochę pracować ale i można sporo zyskać i się nauczyć. Mimo wszystko mam trochę pytań i wątpliwości, dlatego dołączyłem do Was.

Chciałbym pojechać do Norwegii i od razu powiem, że miło było przeczytać że też są osoby które planują swój start w N w ten sposób. Od jakiegoś czasu trochę zakuwam język i czasami po prostu jest brak motywacji do nauki bo to przecież taki rzadki język a ja sobie gdzieś tam wymyśliłem wyjazd... A tu się okazuje że są też inne osoby które uczą się norweskiego Mimo wszystko mało jest nas w dziale 'Norwegia' dlatego namawiam wszystkich do zmiany kierunku wyjazdu na ten właśnie. Tak żeby było nas więcej

Cześć wszystkim

Jestem Aga. Zaczynam właśnie 3 rok studiów. Program au pair odkryłam zaledwie ok. 2 miesięcy temu w poszukiwaniu pomysłu na gap year, który pragnę sobie urządzić po uzyskaniu licencjatu [czyli październik 2013r wyjazd i byłoby mega]. Te wakacje były dla mnie okresem w którym każda frustracja, związana z brakiem satysfakcji z otaczającej mnie rzeczywistości, osiągnęła apogeum. Wiem, że jak czegoś nie zrobię ze sobą za rok, oszaleję z nadmiaru bezcelowości i przeciętności życia. Uwielbiam podróżować, uczyć się języków, poznawać ludzi - kocham świat, a obecnie czuję się jak zamknięta w klatce. Au pair okazało się idealne aby to zmienić! wiem, że będzie ciężko, bo moja rodzina nie pochwala zdobywania wiedzy w sposób inny niż bieganie na uczelnie, do biblioteki i w gruncie rzeczy zależy im bardziej na moich studiach niż mi [bo w przeciwieństwie do nich, mgr przed nazwiskiem dla mnie to jednak nie wszystko]. Kocham USA, a po tygodniu w NYC mogłabym umrzeć. Miłość do NY, a potem do całego kraju zapoczątkowała przeprowadzka mojego przyjaciela z rodziną do tego właśnie miasta, 3 lata temu. Rozmawiając z nim, widząc zdjęcia, zapragnęłam poznać ten świat osobiście. No i angielski, którego uczę się całe życie, chciałabym aby nie miał już przede mną najmniejszej tajemnicy zdaję sobie sprawę, że jeśli sama tego nie ogarnę nikt mi nie pomoże. Nie nastawiam się na cuda i fajerwerki, ale chcę spróbować życia, pomóc szczęściu, marzeniu - sprawdzić się. Pragnę poznać świat.



Jakoś raźniej jak czytam Wasze wpisy i wiem, że jest więcej osób chcących coś zmienić w swoim życiu USA, październik 2013r., taki mam plan. Jeśli ktoś ma podobny, chce dać i sam szuka wsparcia w realizacji, miło byłoby pogadać na priv



Pozdrawiam au pair'owych maniaków!

Cześć, jestem Aśka. Po maturze coś mnie podkusiło, żeby spróbować i zgłosić się do agencji. A za parę dni będę au-pair w Rzymie Mam bloga, będę relacjonować cały rok, zapraszam: http://pahdzah.blogspot.com/

Hej!

Sylwia 23 lata jeszcze w Polsce ale za 2 tygodnie będe już w U.S.A. Mój punkt docelowy to Cincinnati, OHIO. Mam nadzieję, że Ohio jest tak samo interesującym stanem jak każde inne

Cześć wszystkim, mam na imię Justyna i jestem tegoroczną maturzystka Mam calkiem spore doswiadczenie w opiece nad dziecmi, ponadto bardzo lubie sie nimi zajmowac Postanowilam zrobic sobie tzw. gap year by podszkolic jezyk, poznac nowych ludzi i kulture oraz poswiecic sie temu co cenie w zyciu najbardziej, czyli dziecmi. Pozdrowienia dla Was wszystkich

Witam wszystkich,



Mam na imię Kasia i to mój pierwszy post na tym forum. Mam 20 lat i jakiś czas temu podjęłam decyzję o wyjeździe jako au pair. To moje pierwsze doświadczenie tego typu, dlatego nie ukrywam, że jestem troszkę zdenerwowana. Kilka dni temu znalazłam rodzinę samodzielnie przez stronę au pair world i jeśli wszystko dobrze pójdzie 13 października wylatuję do rok do Londynu.